ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Թուրքիան հիմա էլ Մերձավոր Արևելքում է մեծացնում իր ազդեցությունը՝ Ռուսաստանի ազդեցության թուլացման հաշվին

Թուրքիան հիմա էլ Մերձավոր Արևելքում է մեծացնում   իր ազդեցությունը՝ Ռուսաստանի ազդեցության թուլացման հաշվին
30.11.2024 | 12:49

Սիրիայում տեղի ունեցողը շարունակությունն է 2016-ից հետո ակտիվ տեղի ունեցողի։ Չորս տարի կապված էին Էրդողանի ձեռքերը, հետո ինչ-որ հրաշքով արձակվեցին, և հիմա կրկին լծվել է Օսմանյան կայսրության սահմանների, այսպես ասած, վերականգնման գործին։

Թվում է՝ հեքիաթի ժանրից է, որ կայսրություններն անցյալում են, բայց՝ ոչ, սա իրականություն է: Էրդողանը, ունենալով Աթաթուրքից ավելի աթաթուրք լինելու սինդրոմ, դեռ շատ վաղուց է որոշում կայացրել, որ ինքը պատմության մեջ պետք է մնա որպես Թուրքիայի սահմաններն ընդարձակած ղեկավար։ Չխորանամ դետալների մեջ, թե ինչու են էրդողանականները ատում քեմալիստներին և՝ հակառակը։

Ի դեպ, պատահական չէր նաև այն կեղտոտ քարոզչությունը, որն իրականացվում էր նաև մեզ մոտ՝ «թուրքական վիլայե՞թ, թե՞ ռուսական ծայրագավառ», սա ևս այս ամենի մի մասն է կազմում։ Վերադառնամ Սիրիա։ Սիրիան միատարր երկիր չէ, ինչպես Մերձավոր Արևելքի բոլոր երկրները, միատարր չէ ոչ միայն էթնիկ պատկանելիությամբ, այլ նաև՝ կրոնական։ Այստեղ դեռևս ցեղային մտածելակերպն առաջնային է, և չկա պետականամետ լինելու հասկացողություն, կա պարզապես «մեր ցեղի համար լավ լինի» սկզբունք։ Հենց այս և նմանատիպ այլ սկզբունքների համադրմամբ, Թուրքիան շահագրգռել է շատ էթնիկ և կրոնական խմբերի և անցել Սիրիայի քանդման գործին։ Եթե Թուրքիան այստեղ հաջողի, ապա հաջորդը միանշանակ լինելու է Իրաքը։ Թուրքիայի հաջողությունը մեծ մասամբ կախված է նաև Ռուսաստանի անհաջողությունից կամ սխալ արտաքին քաղաքականությունից։ Թուրքիան Ռուսաստանի համար ապագայի ամենամեծ հակառակորդն է, ամենահավակնոտն է Ռուսաստանի տարածքների նկատմամբ, և այսօր ռուս-ուկրաինական պատերազմը հետագայում մանրուքի է նմանվելու Ռուսաստանի համար, եթե իսկապես Թուրքիան իր ծրագրերը կարողանա կյանքի կոչել։ Հարավային Կովկասում ազդեցությունը մեծացնելով՝ ի հաշվի Ռուսաստանի ազդեցության թուլացման, Թուրքիան հիմա Մերձավոր Արևելքում է կրկին Ռուսաստանի ազդեցության թուլացման հաշվին մեծացնում իր ազդեցությունը։

Իսկ այս ամենը տեղի է ունենում պայմանավորվածություններով, թե թիկունքից խփելու տրամաբանությամբ՝ ցույց կտա ժամանակը։

Կարեն Հովհաննիսյան

Դիտվել է՝ 15040

Մեկնաբանություններ